A Ferieg’schank

A Ferieg’schank

A Arweitskolleg, un dazu a àlter Schuelfrend, esch des letscht nooch àcht Daa Ferie wedder zereckkumme uf d’Arweit un het g’stràhlt bess henderi an d’Ohre. Nex ungewehnliches deede n’r sawe, a Wuch Ferie gebt eim schun weder de Moràl.

Der Mànn het àwer a b’sundere Grund g’het sich soo ze fraje, er het nähmlich met guet funfzig Johr zuem erschte mol g’hiroot. Doo senn àlli Kollege eweràscht gewann dann er het devor next devun lidde lonn.Wie d’r noo verzählt het dàss er em Usslànd g’hiroot het, senn m’r erscht raacht en’s stüne kumme.

Bie’m me frejere Ferieuffenthàlt em ferne Thailànd het er sinni Zückenftig kanne gelehrt. Es esch a Frau vum Land un ihre Religion esch de Buddismuss. Doo benn ech noo doch a Bessel verschrocke. Dàss wànn a àldi Schiir a mohl brannt, se schwar ze lesche esch hàw ech m’r gedankt, àwer wiehaar jetzt gràd a buddischdisches Ferieg’schank ? Der Mann esch doch kenner wie nex vun unserem Glauwe wesse well, er laast e mol regelmassig unsere Bulletin consistorial, un esch au sunscht a seriöser un ewerlajder Mann.

Esch er vun einere g’fànge worre wie a richer Europäer g’sucht het ? De materielle Verhältnisse vun dere Fàmeli noch ze urteile, wär’s ze verstehn. Er het sich nähmlich bi denne Litt soo rechtig rich, ja soggàr unverschàmt rich empfunde. Debbie senn dess au Litt wie schàffe. Was’ne àwer noch me beendruckt het, dreckt er a soo üss : « De màche noch dess wie mer au màche selte, sie badde alle Daa, gehn enn ehre Tempel un d’Nächstelieb gelt bi denne ever alles. ».

A guetes Thema zuem nochdanke.

Georges RUBY